Uchwała Sądu Najwyższego w sprawie odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad poszkodowanym nieodpłatnie przez osoby bliskie

W dniu 22 lipca 2020 r. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów podjął w sprawie III CZP 31/19​ uchwałę:
„Poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się na podstawie art. 444 § 1 k.c. odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie”.
Uchwała jest odpowiedzią na pytanie prawne przedstawione przez Rzecznika Finansowego:
„Czy poszkodowanemu, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, przysługuje na podstawie art. 444 § 1 k.c. odszkodowanie z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie?”.

Warto wskazać, że jeszcze na gruncie kodeksu zobowiazań, a później kodeksu cywilnego przyjmowano, że:
„Prawo poszkodowanego do ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na konieczności korzystania z opieki osoby trzeciej, nie wymaga wykazania, że poszkodowany efektywnie wydatkował odpowiednie kwoty na koszty opieki. Okoliczność, że opiekę nad niedołężnym poszkodowanym sprawowali jego domownicy, nie pozbawia go prawa żądania renty opartej na przepisie art. 161 § 2 k.z., podobnie jak nie powoduje utraty prawa do renty odszkodowawczej za okres ubiegły fakt, że poszkodowany pozostawał w tym czasie na utrzymaniu rodziny” (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 1964 r., II CR 670/63)..

W przypadku chęci uzyskania dodatkowej, bardziej szczegółowej analizy konkretnego przypadku, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią.