Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych

Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2020 r., SK 46/19 orzeczono, że:

Art. 42 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 541), w zakresie, w jakim nakazuje sądowi powszechnemu orzeczenie dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 tej ustawy był w stanie nietrzeźwości, jest zgodny z art. 45 ust. 1 i art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Orzeczenie zapadło jednogłośnie.

TK wskazał, że zasadność i celowość orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest każdorazowo rozważana przez sąd. Może on odstąpić od zastosowania tego środka, jeżeli „zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami”.

Jednocześnie podano, że orzeczenie tego środka nie jest obowiązkowe, a sądy podczas wydawania wyroku biorą pod uwagę także jego skutki dla aktywności zawodowej skazanego.

Środek ten po 10 latach może być zmieniony na zakaz prowadzenia pojazdów niewyposażonych w blokadę alkoholową, jeżeli postawa, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz zachowanie w okresie wykonywania środka karnego uzasadniają przekonanie, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.

Po 15 latach może być uznany za wykonany, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego i nie zachodzi obawa ponownego popełnienia przestępstwa podobnego do tego, za które orzeczono środek karny.

W przypadku chęci uzyskania dodatkowej, bardziej szczegółowej analizy konkretnego przypadku, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią.