Przedsiębiorca musi znać prawo

Przedsiębiorcę obciąża wiele obowiązków. Samo prowadzenie działalności gospodarczej, pilnowanie terminów zapłaty podatków, składek jest już dużym i stresującym obowiązkiem.

To jednak nie wszystkie obowiązki przedsiębiorcy.

Przedsiębiorca zgodnie z art. 355 § 2 k.c. zobowiązany jest do wykazania szczególnej staranności. Należyta staranność dłużnika, określana przy uwzględnieniu zawodowego charakteru prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (art. 355 § 2 k.c.), obejmuje także znajomość obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Jest to staranność na poziomie wyższym od przeciętnego, wymagana od specjalistów bez względu na to, czy odpowiednio wysoki stopień biegłości osiągnięty został w drodze uzyskania specjalistycznego wykształcenia zawodowego (fachowego), czy też poprzez praktyczne doskonalenie zawodowe. Tym samym każdy podmiot gospodarczy, dopełniając czynności związanych z zamierzonym prowadzeniem działalności gospodarczej, składa jednocześnie zapewnienie o spełnieniu wszystkich warunków wymaganych – w obowiązujących przepisach – do prowadzenia takiej działalności gospodarczej. Do nich należy posiadanie wiadomości i umiejętności fachowych na poziomie wymaganym w obowiązujących przepisach. Staranności przedsiębiorcy wyraża się również w znajomości prawa, formułowaniu umów, tak aby były one zgodne z przepisami prawa. Skutki nieprecyzyjnego sformułowania umowy obciążają przedsiębiorcę.

Sąd Najwyższy przyjmuje, że „(…) przedsiębiorca (…) z mocy art. 355 § 2 k.c. zobowiązany jest do wykazania szczególnej staranności. Elementem staranności przedsiębiorcy, który korzysta z reguły z pomocy fachowej obsługi prawnej, jest zaś takie formułowanie umów, aby były one zgodne z bezwzględnie wiążącymi przepisami prawa. Skutki nieprecyzyjnego sformułowania umowy, w sytuacji gdy przedsiębiorca nie przeprowadzi skutecznego dowodu na to, iż strony ze względu na swój zamiar i cel umowy inaczej ją rozumieją, obciążać muszą przedsiębiorcę. Inne stanowisko pozwalałoby, ze względu na potrzebę ochrony interesu jednej ze stron kosztem drugiej, obchodzić przepisy ustawy o charakterze ius cogens” (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2003 r., I CK 221/02).

W orzecznictwie uznano również, że „Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Z art. 355 § 2 k.c. wynika podwyższony poziom wymagań wobec przedsiębiorcy. W odniesieniu do stosunków o charakterze zawodowym wymagane są kryteria specjalistyczne” (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 1993 r., III CRN 77/93, OSNC 1994, nr 3, poz. 69).

Między innymi dlatego przedsiębiorcy posiadają w swoich firmach działy prawne, albo zlecają obsługę prawną adwokatowi spoza firmy. Adwokat dba, by przedsiębiorca mógł skupić się na prowadzeniu firmy, kwestie znajomości prawa biorąc na siebie. Sporządzanie, negocjowanie, opiniowanie umów, przygotowywanie pism do sądów, urzędów, instytucji, uzyskanie pozwoleń, zezwoleń, zgód, koncesji, licencji, windykacja należności, uzyskiwanie odszkodowań, porady prawne, zastępstwo prawne przed sadami, uczestnictwo w posiedzeniach i zgromadzeniach organów spółek to obszary objęte obsługą prawną przedsiębiorcy.

W przypadku chęci uzyskania dodatkowej, bardziej szczegółowej analizy konkretnego przypadku, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią.