Prawem Kaduka

Frazeologizm „Prawem Kaduka” w języku potocznym oznacza działanie bezprawne, bezpodstawne, nieuzasadnione, nielegalne, przy wykorzystaniu luk.

Prawo natomiast określa „Kaduk”, jako spadek pozostawiony bez dziedziców. Jest to określenie wywodzące się z prawa rzymskiego (ius caducum). W przypadku braku testamentu oraz dziedziców ustawowych, spadek przypadał władcy.

Zgodnie z art. 935 kodeksu cywilnego, w braku małżonka spadkodawcy, jego krewnych i dzieci małżonka spadkodawcy, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu. Jeżeli ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić albo ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu.

Trybunał Konstytucyjny przyjął na gruncie poprzedniego stanu prawnego, że „Artykuł 935 § 3 k.c. przewiduje tzw. prawo kaduka, a zatem ustawowe dziedziczenie gminy (Skarbu Państwa) w braku małżonka i krewnych powołanych do dziedziczenia z ustawy” (Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 września 2007 r., P 19/07, OTK-A 2007, nr 8, poz. 94, pkt III.5.2.).

W przypadku chęci uzyskania dodatkowej, bardziej szczegółowej analizy konkretnego przypadku, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią.